Esusperanzo Ballerini

Esusperanzo Ballerini, nobile bobbiese, giornalista e scrittore, che raggiunse elevati incarichi sia nella magistratura e sia come amministratore dei Benefici Vacanti. La poesia, scritta nel 1877, si intitola Bréndes, ma egli tradusse anche, in versi italiani, molte poesie dialettali di autori del suo tempo e le pubblicò nel 1923 col titolo Umorismo paesano.

Ecco la poesia scritta in occasione della festa della Leva, festa che si faceva in occasione della visita medica che i ragazzi venivano sottoposti per verificare la loro idoneità al servizio militare

Brèndes

L’è propi addsé i me fieûi.
Tutt’ j’an nen passa vun
entroûmma en t’ra ventena,
sta vôta an toucca a nun.

Siccum l’è usanza veccia
l’è enutil piàs passion:
chi s’è scädà a çervèla
l’è mort ad congestion.

So ben che a tanti agh secca
dovèi andà a soûldà.
Ag pà on po’ troppa longa
sta rugna da grattà.

Ma adsim on po’: ra patria
vὀurriv contamla gnent?
N’ fa mia dabseûgn ch’en parla
A fieû pin d’sentiment.

Chistchè par çertidûni
i so, ch’j en bal da rid,
ma chil ca gà on po’ d’testa
ig pensa, e me agh confid.

Fumass couragg, credila,
an s’va peu mia a ra mort,
ansi a n’è mia tant brutta
cmi veü chi ch’pensa stort.

Succeda en test’ affari
l’istess cm’en te coss tutt,
se a si piála cm’a vegna
ghè ar bon cm’a ghè u so brutt.

A ghè trei coss c’rincréssa,
peû finalment, lassà:
i voster, Bobbi e a bella,
e tutt pr’andà a soûldà.

Ma, en quant aâ cὀsa,
as ga rimeddia subit,
as vegna a cà en licensa!
E a jatar dou? An nen dubit.

Parché, coul ca l’è d’Bobbi,
a disla ché fra nûn,
i pai ligà d’salsissa
na gh’jà anca trouvà ansùn.

L’è vèira ch’sa spereva
gran cos da uneuv stradon,
ma fem adess gh’ariva
augoûri, succ e mlon!

En quanta à vostra bella,
mu dsì bell’è voujatar
che, anca feura da Bobbi,
ché temp da fasna d’jatar.

N’veûi però mia ch’as digga
ch’à pens da biricin
parland a sta manéra
pr’avei ciuccia trop vin.

Perché, sibben ra causa
men’sappia propi mia,
e fieûr dar vot ê s’cambia
appena ch’si andatt via.

Trouvand ra scusa magra
ch’agh cessa u sô tic-tuc
s’iv vedda tournà a Bobbi
vistiv da patatuc!

N’è mia da faghen coulpa
as sa, j’en rob da rid,
ghè semper ch’i à tormenta
ra smania ad pià marid.

E, dsumla en confidenza,
eè nostar compatriott,
con tutta riverensa,
em para on po’ marmott.

Ansuna meraviglia
che, vdend dê bei faccet,
anca voujatar via
an faghav c’mi galet.

Parchè, viaggiand, s’en veda
ad tant generasion
ch’l’è facil ch’as dasméntga
coul ch’s lassa a … Cagharon!…

Veuüi cred ch’an piansrì mia
cmi fan i fieû, eê fioulett,
sareva bel ch’ragnessa
chil dar cinquantasett!

Parchè a sare vargheûgna
ved gent long cm èra fam
a pians en mez d’ra piassa
cmu fava on dé “Lalam”.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *