Fausta Mozzi

Nasce a Bobbio nel 1950 e, come moltissimi altri, si è diplomata all’Istituto Magistrale San Colombano della Città. Di carattere allegro e aperto ha sempre portato avanti la conoscenza e la parlata dialettale specialmente nei raduni conviviali e amicali dove si divertiva a rallegrare, con i suoi scritti, gli incontri.

Bὸbi

Chi vègna a Bòbi p’ra prìma vôta ugh vègna ancùra a sicònda e tèrsa vôta parchè l’è numinè ar paìś pü bèl da nòstra valè.

L’è śamò bèl par natüra, l’è on quadrèt en mèś a ra natüra.

Ànca i mònt tüt entùran igh fàn on bèl contùran e il prutègia ògni mumént quànd a piöva o tìra vént.

Trèbia agh dà frescüra quànd a cménsa ra calüra, ma a fà pagüra quànd a càmbia ra temperadüra.

Dad’là dar pònt vèc gh’è l’àqua salè che tànti mè a fà pasè sénsa iès sfrütè, se i gh’l’avìsa sèrta gént i gh’avrìsa śamò fàt on stabilimént, envéci nün ùma pèrs témp da mèt sèrta gént par gnént.

U nòstar pònt l’è ancùra en ativitè: oh, s’u pudìsa parlè, quànti cupièt l’ha fàt enamurè e litighè, ma u s’è mìs ànca ent i caśìn p’r avèi ‘squatè tànti altarìn!.

U nòstar San Culombàn l’è rivè da lontàn, l’ha fondè ona citè che incö, en tüt ar mònd l’è rinumè.

I 23 ad nuvémbar l’è ra fèsta du nòstar patròn e dòp ra fonsiòn tüti a cà, cm’a vö a nòstra tradisiòn, mangè i macaròn cὀn on bicér ad vìn bòn.

Sùma pròpi on bèl paìś, sùma sémpar tüti unìd sìa quànd gh’è da mangè o da pregè.

Sénsa ufénd San Culombàn ona bèla e brèva dòna agh prutègia da lontàn, l’è a nòstra Madunéna che dar Pènaś agh salüta ògni maténa.

I anvìn ad Nadèl

I anvìn l’è on piàt fìn
i vàn güstè piàn panìn
cón ar bröd ad capòn
e on biciér ad vìn bòn.
S’pô mangèia ànca süt,
bàsta fègh ar süg giüst:
ma par fèia pròpi bòn
agh vö a ricèta de nòsta màm:
on bèl pìn da stracöt
e ra pasiénsa ad Giacöb.
Me,ch’a sô d’on stàmp vèc
I fô ancamò a caplèt.
Fèia sö agh vö dar témp,
ma mangèia on mumént.
Crèd d’avèia fàt bòn
e cón tànta pasiòn:
a stèsa tradision,
parciò spér vivamént
che dòp tüt u me tribüle
ch’is làsa ànca mangè.

Pino Mozzi ha spento 90 candeline

Quànti sàs t’hé batìd,
quànti cà t’hé costruìd
e cón tüt u tò fadighè
a nuvànt’àn, t’è rivè.
E tu spàl ién ancùra fôrt,
a tùa fàcia bèla frèsca,
ièn e gàmb che fàn on pô cilèca,
ma et pôrta tüti i dé là da lé ..
Nün incö sùma tüti ché a festegiè
l’ünìch śìu che gh’è restè

Ra Leva 1942 – 2012

Àn dòp àn
sùma rivè a stànt’àn ,
quèiche aciàch u sentùma,
ma però u supurtùma.
Sùma ancùra di balòs,
saltùma ancùra i fòs,
ma ànca en lèt
sùma ancùra di galèt.
Dòp ra Mèsa e ra Cumuniòn
on bèl piàt ad macaròn
e on biciér ad vìn bòn,
i gha spèta a Sànta Marìa
par finì ra fèsta en alegrìa.

U Pìnu

U Pìnu Faréna l’ha cménsè ad bòna maténa
pighè ra schéna. e sénsa tànta estrüsiòn
l’ha cménsè a sùa profesiòn
có’ tànta pasiòn tànt da ès adventè
l’idràulich püsè ricerchè.
L’ha mìs sö tànt tubasiòn da fè endigestiòn
l’ha vìst tànti cèsu e bidé
che fòrsi incö,
un sa gha lèva pö gnà’ i pé.
e dònda pasèva a sùa màn
ànca i rübinèt in fèva pö dàn.
Incö u Pìno l’è en pensiòn,
ma fra süchìn e puvròn
u caciàvid l’è sèmpra stàta a sua pasiòn.
Nün sùma tüti urguliùs
d’avèiga on vśìn adsé generùs
e incö, dé du sò cmpléan,
agh sùma tüti ricunusént
parchè l’è sémpar present
en qualsìasi mumént.